Art. 564

Kara finansowa 5% wartości wynagrodzenia wykonawcy

Izba, stwierdzając naruszenie przepisu art. 264 ust. 1, art. 308 ust. 2 lub art. 577, które nie było połączone z naruszeniem innego przepisu ustawy, nakłada na zamawiającego karę finansową w wysokości do 5% wartości wynagrodzenia wykonawcy przewidzianego w zawartej umowie, biorąc pod uwagę wszystkie istotne okoliczności dotyczące udzielenia zamówienia.

---

1. Wysokość kary finansowej. Art 564 Pzp reguluje wysokość kary finansowej nakładanej w sytuacji, w której KIO stwierdzi naruszenie wskazanych niżej przepisów, które nie było połączone z naruszeniem innego przepisu ustawy:

1) art. 264 ust. 1 Pzp – zawarcie umowy dla zamówienia klasycznego o wartości równej lub przekraczającej progi unijne, przed upływem terminu standstill,

2) art. 308 ust. 2 Pzp – zawarcie umowy dla zamówienia klasycznego o wartości mniejszej niż progi unijne, przed upływem terminu standstill,

3) art. 577 Pzp – zakaz zawarcia umowy do czasu ogłoszenia przez Izbę wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie odwoławcze.

Maksymalna wysokość kary finansowej nakładanej na podstawie komentowanego przepisu wynosi do 5% wartości wynagrodzenia wykonawcy przewidzianego w zawartej umowie. Przepis nie określa minimalnego wymiaru kary finansowej w takich przypadkach.

Określając wysokość kary finansowej wymierzanej na podstawie komentowanego przepisu, KIO bierze pod uwagę wszystkie istotne okoliczności dotyczące udzielenia zamówienia. Z powyższą dyspozycją koresponduje przepis art. 543 Pzp, zgodnie z którym KIO może przeprowadzić postępowanie wyjaśniające m.in. w celu nałożenia kary finansowej.

2. Możliwość nałożenia kary przez sąd okręgowy. Należy zwrócić uwagę, że karę finansową na podstawie art. 563 i 564 Pzp może także nałożyć sąd okręgowy, rozpoznający skargę na orzeczenie KIO. Wynika to z treści art. 588 ust. 2 Pzp, który stanowi, że w przypadku uwzględnienia skargi na orzeczenie KIO sąd stosuje odpowiednio m.in. przepisy art. 563–567 Pzp.