Art. 494

Obowiązki Komitetu

Do zadań Komitetu należy:

1) monitorowanie i analiza działalności organów kontroli, o których mowa w art. 596 ust. 2, w zakresie kontroli legalności udzielania zamówień, w tym dokonywanie analizy przypadków, w których działania tych organów ujawniły nieprawidłowości w przestrzeganiu przepisów o zamówieniach, a także rozbieżności w stosowaniu lub rozumieniu tych przepisów, oraz przygotowywanie wniosków z tej analizy;

2) proponowanie działań, w tym działań zapobiegawczych, odpowiadających wnioskom z analizy, o której mowa w pkt 1;

3) zapewnianie możliwości współpracy organów kontroli, o których mowa w art. 596 ust. 2, w zakresie prowadzonych kontroli, o których mowa w pkt 1;

4) występowanie do Prezesa Urzędu o przeprowadzenie szkolenia dla instytucji kontrolnych, wydanie opinii lub podjęcie innych działań zmierzających do zapewnienia prawidłowego i jednolitego rozumienia przepisów o zamówieniach;

5) proponowanie rozwiązań w zakresie zmiany w systemie kontroli zamówień, w tym w polityce zakupowej państwa;

6) proponowanie, na wniosek organu, o którym mowa w art. 495 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, treści stanowiska w zakresie zastrzeżeń zgłaszanych przez Komisję Europejską w odniesieniu do stosowania przepisów o zamówieniach;

7) propagowanie dobrych praktyk w zakresie standardów kontroli zamówień;

8) współpraca w sprawach związanych z rozwojem systemu kontroli zamówień z innymi państwami, organizacjami oraz instytucjami międzynarodowymi i zagranicznymi.

---

1. Charakter zadań Komitetu. Pozycja Komitetu została określona przede wszystkim przez katalog jego zadań. Niektóre działania Komitetu kierowane są do ministra właściwego do spraw gospodarki, którego organem doradczym jest Komitet (monitorowanie działalności organów kontroli i na tej podstawie formułowanie odpowiednich propozycji, w tym dotyczących funkcjonowania systemu kontroli), adresatami innych są organy kontroli (występowanie z wnioskami do Prezesa Urzędu w zakresie interpretacji przepisów Pzp), jeszcze innych – organy, których przedstawiciele wchodzą w skład Komitetu (proponowanie treści stanowiska w zakresie zastrzeżeń zgłaszanych przez KE), wreszcie – część działań odnosi się do rynku zamówień publicznych (propagowanie dobrych praktyk oraz współpraca międzynarodowa). Realizacja zadań Komitetu opiera się o zasadę współpracy organów kontroli, z uwzględnieniem ich różnorodności wynikającej z pozycji ustrojowych i realizowanych celów i zadań, a także doświadczenia.

2. Monitorowanie działalności organów kontroli. Kluczowe dla funkcjonowania Komitetu jest gromadzenie wiedzy i informacji dotyczących kontroli zamówień publicznych. Obowiązki w zakresie monitorowania i analizy dotyczą działalności organów kontroli w rozumieniu przepisów Pzp, to jest Prezesa Urzędu, organów, o których mowa w art. 6 ustawy o kontroli w administracji rządowej (z wyłączeniem Prezesa Rady Ministrów), regionalnych izb obrachunkowych, instytucji audytowej oraz instytucji zarządzającej w rozumieniu przepisów dotyczących realizacji programów w zakresie polityki spójności oraz programów realizowanych z wykorzystaniem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz funduszy wspierających sektory morski lub rybacki. W aspekcie przedmiotowym aktywność Komitetu dotyczy kontroli legalności udzielania zamówień, w tym przypadków, w których działania kontrolne ujawniły nieprawidłowości w przestrzeganiu przepisów o zamówieniach. Szczególne znaczenie ma analiza stwierdzonych w toku kontroli rozbieżności w stosowaniu lub rozumieniu tych przepisów. Wnioski z tej analizy przyjmuje się w formie uchwały.

3. Propozycje działań. Rola Komitetu w zakresie monitorowania działalności organów kontroli nie kończy się na sformułowaniu wniosków z przeprowadzonej analizy. Do zadań Komitetu należy proponowanie działań odpowiadających wnioskom z tej analizy. Zakres proponowanych działań nie został określony. Wskazano jedynie, że do zadań Komitetu należy sprecyzowanie działań zapobiegawczych dotyczących ujawnionych nieprawidłowości w przestrzeganiu przepisów o zamówieniach albo rozbieżności w ich stosowaniu lub rozumieniu. Przy uwzględnieniu, że Komitet jest organem doradczym ministra właściwego do spraw gospodarki, należy uznać, że propozycje kierowane są do tego ministra.

4. Współpraca organów kontroli. Jedno z istotnych dla systemu zamówień publicznych zadań Komitetu dotyczy współpracy organów kontroli. Emanacją braku instrumentów władczych w stosunku do organów kontroli jest zadanie Komitetu polegające za zapewnieniu możliwości współpracy między nimi. Skorzystanie z tej możliwości wzmocnione jest generalną zasadą współpracy organów kontroli sformułowaną w art. 597 ust. 1 Pzp. Odniesienie do kontroli, o których mowa w art. 494 pkt 1 Pzp, oznacza, że współpraca dotyczyć ma kontroli legalności udzielania zamówień.

5. Wnioski do Prezesa Urzędu. Zadania Komitetu obejmują również działania zmierzające do zapewnienia prawidłowego i jednolitego rozumienia przepisów o zamówieniach przez instytucje kontrolne. Podkreślenia wymaga odniesienie w tym zakresie nie do organów kontroli, które należałoby rozumieć zgodnie z definicją z art. 596 ust. 2 Pzp, lecz do instytucji kontrolnych, do których niewątpliwie należą te organy, ale też wszelkie inne podmioty wykonujące czynności kontrolne. Instrumentami zapewnienia tego rodzaju jednolitości są w szczególności szkolenia i opinie, ale ich katalog nie jest ograniczony. Chociaż Prezes Urzędu nie jest związany wystąpieniem Komitetu, to jednak tego typu działania korespondują z zadaniami Prezesa, w szczególności dotyczącymi działalności edukacyjno-informacyjnej. Działanie Prezesa Urzędu na wniosek Komitetu jest niezależne od obowiązku przedstawienia na wniosek organu kontroli stanowiska w związku z wątpliwościami interpretacyjnymi między organami kontroli rozumianymi już zgodnie z definicją z art. 596 ust. 2 Pzp.

6. Rozwiązania w systemie kontroli. Do zadań Komitetu należy proponowanie rozwiązań w zakresie zmiany w systemie kontroli zamówień, w tym w polityce zakupowej państwa. Do zadań Komitetu należy też dbałość o całościowo rozumiany system kontroli zamówień oraz o politykę zakupową państwa. Adresatem propozycji, ze względu na charakter Komitetu, jest minister właściwy do spraw gospodarki.

7. Zastrzeżenia Komisji Europejskiej. Zastrzeżenia zgłaszane przez KE w odniesieniu do stosowania przepisów o zamówieniach należy rozumieć jako zastrzeżenia zgłaszane przez KE w ramach postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego prowadzonego na podstawie art. 258 TFUE. Zgodnie z tym przepisem jeśli KE uzna, że państwo członkowskie uchybiło jednemu z zobowiązań, które na nim ciążą na mocy Traktatów, wydaje ona uzasadnioną opinię w tym przedmiocie, po uprzednim umożliwieniu temu państwu przedstawienia swych uwag. Jeśli państwo to nie zastosuje się do opinii w terminie określonym przez KE, może ona wnieść sprawę do TSUE. W praktyce w celu umożliwienia danemu państwu przedstawienia swojego stanowiska KE w pierwszej kolejności kieruje do tego państwa członkowskiego wezwanie do usunięcia uchybienia. Postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego może dotyczyć zarówno nieprawidłowej transpozycji lub braku transpozycji dyrektyw w sprawie zamówień publicznych, jak również naruszenia procedur zamówień publicznych w konkretnych postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego. Do zadań Komitetu należy proponowanie treści stanowiska w zakresie zastrzeżeń zgłaszanych przez KE w odniesieniu do stosowania przepisów o zamówieniach. Z wnioskiem o przedstawienie propozycji do Komitetu mogą wystąpić:

1) Prezes Rady Ministrów,

2) Prezes Urzędu,

3) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów,

4) minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego, odpowiadający za koordynację programów operacyjnych, w rozumieniu przepisów dotyczących realizacji programów w zakresie polityki spójności,

5) instytucja audytowa w rozumieniu przepisów dotyczących realizacji programów w zakresie polityki spójności,

6) Najwyższa Izby Kontroli,

7) Krajowa Rada Regionalnych Izb Obrachunkowych.

8. Dobre praktyki. Do zadań Komitetu należy nie tylko eliminowanie negatywnych zjawisk w stosowaniu prawa o zamówieniach publicznych. Równie istotne dla systemu zamówień publicznych jest propagowanie dobrych praktyk. Właściwość Komitetu dotyczy standardów kontroli zamówień. Instrumenty upowszechniania dobrych praktyk zapewnia Komitetowi urząd obsługujący ministra właściwego do spraw gospodarki.

9. Współpraca międzynarodowa. W ramach działań związanych z rozwojem systemu kontroli zamówień Komitet podejmuje współpracę z innymi państwami, organizacjami oraz instytucjami międzynarodowymi i zagranicznymi. Powierzenie Komitetowi zadań obejmujących bezpośrednią współpracę międzynarodową wskazuje na istotną rolę Komitetu w systemie zamówień publicznych.